Џери Спрингер за посредник

Нимиц не го бива, време е да се соочиме со вистината и да си признаеме дека човекот остаре со спорот за името и очигледно е дека турка накај страната на нерешавање на спорот, веројатно за да си ја задржи работата. Па кој би сакал да остане без работа во време на рецесија, кога ни директорски места по престижни компании веќе не се сигурни? Затоа и не треба нешто да му се лутиме на Нимица, туку фино да му кажеме: „фала на дружба“ и да го оставиме човекот да се занимава со именување на своите внуци (правнуци?), а не со држави и слични нештотии. Впрочем, човекот е прилично созреан за пензија и редно е да почне да си ја прибира.

И кога ќе се реши ова, а разреши Нимиц, единствената разумна варијанта за негова замена е Џери Спрингер. Извонредниот и искусен зналец на тема соочувања на аргументи е можеби последната надеж за успех на овие преговори. Ако некому ова му заличува на несериозен или непристоен предлог, тогаш само за потсетување на стручните пракси на бројни психолози и психоаналитичари: при таков клинч, неразбирање и оддалеченост на страните, „испуштањето на вентилите“ е крајно препорачлив метод. Разумноста на решението по ваква речиси дводецениска преговарачка битка може да се достигне само преку една катарзична форма на „преговори“ каква само Џери Спрингер може да замеси и изреализира.

Низ таквата чистенка на „аргументи и обвинувања“, и консеквентното издувување на преговарачите, ќе се создаде простор за компромис, а можеби грчките преговарачи и да си го сменат ставот, никогаш не се знае. Умно е да са размисли да се вклучат во преговорите и инволвираните од тепачките во нашето Собрание, кои со ваквото свое стекнато искуство, конечно ќе можат да направат и нешто во полза на државата.

Како всушност би се одвивале овие преговори?

Преговорите наместо во Њујорк, Виена, Женева и слични отмени и фини локации, би се одвивале во едно од студијата на самото шоу на Спрингер, со публика, со реакции од присутните, овации, аплаузи и слично, и со задолжително присуство на горилите на Спрингер, за сепак под контрола да се додржат „преговориве“.
Првин, би се дало збор на едната страна, еве да речеме на грчката, која тука пред Спрингер би ги изложила своите погледи и малку би се исплакала:

- Кажете ни како се случи сево ова? - ќе праша Џери.
- Па видете, они први почнаа - ќе отворат душа од грчкиот преговарачки тим - почнаа да ни крадат, ни го земаа Александар, најголемиот Грк, не ни прашаа за имево јал може-јал не може, ни го зедоа и Сонцето, па долго време и ние се прашувавме „кај ни е сонцето“, а тоа да ти било кај нашиве соседи.
- А јас пак слушам дека сте ги малтретирале нивните туристи, сте им ги урнисувале колите, сте гребеле регистрации, знамиња, сте оставале навредливи пораки и слично? - ќе ја подгрее малку атмосферата Џери со своите вешти прашања.

На грчките претставници нема да им биде мило ваквото директно вадење на валканите алишта, па ќе возвратат: „Ма нема врска тоа, тоа се изолирани работи, ние главно си трошевме пари по Широк сокак, отворавме супермаркети, одевме на забар во Гевгелија, стварно бевме душички, нема врска сето тоа“.

Е тука Спрингер ќе го воведе нашиот преговарачки тим, па ќе се слушнат аплаузи, па свирежи, па довикувања, па напред наши, па уа ваши, Ѕинго ова, Ѕинго она, ма ептен ќе се вжешти атмосферата.

Па ќе праша Џери: „Грциве велат дека вие сте виновни за проблемов? Што ќе ми кажете на тоа?“

- Друже Спрингер - ќе одговорат нашиве - Грците почнаа први да се закачаат, ние само сакавме да си живееме како што и до сега си живеевме, во иста куќа, со исто име, а они почнаа со закачање. Па што има ние да ги прашаме нив за име? Кај го има тоа да прашувам по комшии како да се викам? И Сонцето им го дадовме и пак ништо? И кај ни е сега Сонцето, друже Џери, каде е?

- Ама вие нешто сте ги провоцирале? - ќе подбуцне Џери, како што го мајка родила, без влакна на јазикот си - па аеродроми, па скулптури, па разни тракатанции за инает на комшиите, нели?

Па ќе зоврие дополнително атмосферава, па ќе почнаат директни препукувања, до кога вака, срамота, вие сте буљаши, не, вие сте клошари, држ-не дај, а кога Џери ќе го најави Џорџ Дуплове да каже нешто за спорот и за признавањето под уставно име, преговарачиве при влегувањето на Дуплове на сцена ќе загубат контрола, па ќе залетаат столови и ќе заиграат шишиња. Ма вистинско Џери Спрингер шоу! 

По ваква катарза вжештените глави ќе се смират и ќе се отвори простор за вистински преговори. Ете така се водат преговори на балкански теми, ова седенкиве и чајанките кои нè доведоа до очајание не водат кон ништо.

Слики: Марсел Ѕама