Чивилук

Не толко често е осетена густина сас такву нарав.
Таква густина, како к`д су нечујни ш`пкања и најгласна тишина.
У вечери, док прекопутни зграде се навалуев да се нападнев меѓу себе, а улица се шќуќуруе увлачајќи ги тротоари у ивичњак и збивајќи га коловоз у месечев отсјај на мрсно-мокру шахту.
Тај е онај густина сас коју крвари западан хоризонт, несреќно застрељан од јутарњу источност на д`н испунет сас празноќу.

Минуте на такву безпросторност ги криемо ми, улични одачи, у суви ќошкови на наши виножитни очи. Тонови кои ги требало да ги слушнемо ни се прикажуев како жуќкасти флеке кои га нарушуев монохроматски предел. Они су звуци кои треба да ни се чуев кроз облици на нешта кои треперив на обзорје на догаѓаи. Звуци кои треба да се пробиев кроз доба на масивну тишину.

Наѕира се црвенило. Дречи, просто. Од дуксерице поредени до заухани страќаре. Добива се утисак дека прошла црнокожуљашка хорда. Дошла. И отишла, разочарана и цела ублеана у свое едноумие.

Стекнуе се уверење дека не било мафтано сас стиснати песнице и слободарски заставе.
Чини се дека стварно важило оној што викале за почетак на владавину на мрак.
Довољно било елан да биде пратен да се џипа и да симулира пливачки маратони у блатњави плиќаци. Да, довољно. И више него довољно.

За тој време нема да шушне ни травче, ни да зазуи стршљенче. Нема звуци у опкружувајуќе сивило. Само ќе се претркуев едносмерни теретњаци. По пут. На кој никој нема да им подвали камења.Или од надвожњак да им фрља оловни кугле врз шофершајбну.

Ќе трае замрзнатост на сантим од тачку на вриење.
Занос ќе е арчен у церекљиву калљивост на неосвестени радости.

И низ мрак, кроз жмурење, како жути флекичке ќе ни се причинив доброќудни силуете на потомци сас осудувачки гримасе.
И низ мрак, сас болни очи од дрљкасту ненаспиеност, ќе сакамо (ама нема да можемо) да ги викнемо сенке. На наши забравени претци.

И у најт`мно на мрак, б`ш пред да цикне светлина, ќе ги видимо свои изодени кораци, како земљени отисци од стопала пред нас.
Усред ужасну спознају. Дека е испешачен цел круг. Узалуд.

Ќе почне да се шири бајатост од онија завојувани улице, ако убрзо не се зафрљачив коцке изгравирани сас чудни симболи.
Ако убрзо не се извлечев шаке од галантни бели рукавице, џабе јаки стиснати песнице, к`д и самите ќе смо измрцварени од масовно корачање на црни кошуље.
Мож ќе изгледа дека има добронамерни контуре он`ј северан рид.
Док од целу грамадну тишину не заѕвони прв тон од оргуље донесени за прославу на крај...

Слики: Shawn Barber