Бонсек

Шал и капа ги покажуев сјајни очи меѓу себе, да га видив џип, кој у пуну брзину гу преместуе калност од асфалт на фармерке, док од ќош се слуша кикот на фини близначиња, смејање изникнато од доскочицу на маалскога дефлоратора, кажана успут накуде још едну цртку, коју е зберена после шести час, и е вратена (мож пратена) вечер куде што гу чекав тато-мама-бато (не живи сама), зашто нема проваѓачи да ги видив стојачи кои немав работу - пиев млаки чаеви - ништо не работив - допивав синоќешњи шишиња - што ли им е работа, завива сирена на амбулантнога шофера кој би ги радо газија пешаци сас пуштени брисачи, пипка рикверц-ѕвоно на утоварачи бели робови у сиву зону, стои пендреклија кој ништо нејќе да види, нејќе да знае, нејќе да е куде што мора да биде, сака на руб на златан сноп да биде испод палму (не знае како тој дрво изгледа) и да пие пина-коладу (укус е ваљда к'о сок од праску и водку), може ли некако да ги снема лоши планирања и дамбетер остварувања, можеш ли да прифатиш тртачину од банкари кои те кредитирава и те натерава да трампаш свое авто за спрат од куќу направену сас паре кои ти ги позајмива, може ли да ми гу покажете тачку (куде има тачка, има ли застанување овдека), нејќу, НЕЈЌУ, епа, добро, онда, отиди преко пута и засипни док трае "еника, меника, кликер, бе, абе, швабе, домине..." и преброј остатци на испрљан одсјај од џип у пуну брзину (застани, док не се е прелија насип) сас возача кој не уме да плива, умев ли они да броив, уме да се викне дека дебели плагијатор без пардон дипли цели пасуси, бар за другога издавача да беше, овакој не знаеш дали е ласкање, дали е вреѓање на памет, дали е недостатак на напунетост, нели најбољи доказ против народно одлучување е обичан разговор сас просечнога гласача, и те ги толики уста кои не застрануев ни најмалце од зададен шинел, те ги огромни црни и гладни очи кои би вриштеле само к`д би се накратко искључиле сви тија разгласи оптеретени до еданаеску, да се чуе јаукање на коматозну хуманост, да се осветлив убаво емоционални инвалиди, даскали местив паркети, заварувачи преведуев упутства за далекоисточни електрике, испразнива ги скривнице, напунива ги црни кесе, цене су високи на гробни парцеле, а живот е ефтин, види, ВИДИ - како да тражиш крв, зној и сузе од створови без воду у очи, овде кучиња не апев, бранив се сами од разуларени двоножци, брану се ја од шугави привиѓења, бранив ми да ступињам на места кои ми ги викав дека су моја земља, браници имав остатци од косу, а сподобе сас претерано споени очиња и гушав врат ми викав дека имав широки перспективе, док ми га сјебуев механизам на ролетне (за да не можу да ги дигну, док ми стављав жвакаќу у катанац, и катанац на ланци, и ланци сас кои ми ги вржуев тркала, кои претходно ми ги избушива, сакаше да знам дали можу да застану (куде е тачка, ТАЧКА КУДЕ Е), кажуеше ви да не ми веруете, затој што ми смо само изгорени пролазности и заморни несавршенства, не ми верујте, погледните га ѕ`д, бркните си у здраво око, видите куде ви се лупа младост г`з преко главу у шофершајбну, осетите га мирис на дезинфициенс и конфузност на "eци-пеци-пец" и не знам, стварно не знам, како к`д тражиш едно - не добиваш, а к`д сакаш да продужиш - ете ти ги три ...