Дабоме

... загреванцијa ...

Колко пут сте виделе особе да си опстанев на збор? Мислим, кажев нешто кое не е дек им се еде или спие, него нешто кое ги дотиче и њима и опкружење малце повише од пролетување на осу? Нешто кое ги дели људи кои зазимав страну у врску сас тој што тај особа га изјавила. Особа остануе доследна на себе. Спремна да ги поднесе сви придобивке и штете због тој. На свое пуно име и свој пун рачун. Без да увлача други у тој.

... з`вривање ...

Како идев големи проекти, од почетак? Собира се екипа, одлучуе да прави нешто, фрља се на работу.
Нели, "без алата нема заната", ама и "колко паре - толко фајде".

Грбачење, црнчење, онесвестување од умор, "станување за на работу, још пред да си легнемо претходан д`н...".
Има ли ги још тија еснафски принципи, тај страст, безрезервна уложеност?
У овија месеци куде што среброљупство е на цену, ене гу љубав - шета сас супермаркетску количку и ќускију по депоние.

Највише вреѓаше најава дека се спрема нешто епохално. Да! Од академију, човек! Самиот збор улива поштовање (не и у задњи декаде, не и куде нас). По сликовнице и серију 'Раскажувачот' деца имав видувано чаробњаци. Ја кад ги видуеше овија дедовци пред да ги малце подобро запознам, мислеше дека су они наши чаробњаци! Мислеше само дека им фали плав плашт, шешир и магичан штапиќ да правив чуда и чудеса! Стварно, њини лица ми делуесва толко доброќудно, толко пуни сас мудрост зрачесва њини очи.

Текнуе ми на мене усред средњу школу. Рушесва ми се авторитети свакодневно, демистифицираше ми се свет пред мои очи. Подучуесва ме недоучени кои мислив дека можев да просветлуев без да имав жарче у њима, а не па бакљу или светионик! Бајке одамна ни бесва забравени, почнамо да се забављамо сас црну хронику. Поваѓаш на факултет и видуеш како баботи машинерија и куде мравке се масовно дерев колко е тој свака од њима искључив поединац! Систематичан масиван крах на образовање ми се деси т'га. Убутотњаци зафатиле сиви кабинети. Лигуши ги гланцав мермерни ходници извршувајќи задаче за овија претходно кажани. Туј су и чистачке да изџогирав, ако биде превише лигаво.

Те смо и ми, кроз измаглицу на време и помрачeње на свест, у крај на тинејџеризам и сас угасени ѕвезде у наши очи: "Овој ли било тој?"
Идемо ти ми даље, накуде рид над главан град (пред да железна конструкција га докомплетира утисак за савршено надгробље).
Проваѓамо покрај зграду, куде драматург-побегуља (у убаву смислу на збор, да биду јасан) док бија асистент инсистираја да се сретне сас, ја мислу, единога правога и тоталнога лингвисту за македонски език. Потражија га на улаз, и појавија му се човек сас извол'те-младиќу-што-треба-речи стас. Ов'ј, млад и збунет, стварно не знаја што да каже. Ете, мислеја дека тија људи што седив тамо служив на сви нас што живимо туја. По свое признање, он мислеја дек ќе му се изсили портир, и ќе му каже да се губи. Там'н да му потхрани сумње дека академици су недодирљиви. И к'д испаднала неочекувана варијанта, те га он цел зборлест како се ушепртљаја у цуц-муц конфузију.

Гледамо гу ми исту туј зграду, године и године после овој анегдотско моментче, и не ни текнуе кога да потражимо од унутра да ни поправи муабет!
Еј, па пред некоју годину старачка дружина га покани некад'шњога асистента да им биде дописан члан! Хеј, академик (као козметик)!
Да освежив сас доброга мислиоца, да се претставив како кул институција, ваљда. Кој ли им е само Пи-аР саветник, да знам, леле...
"Овој ли било тој?!?", сигурно си е помислија. Не да е помислија! Него и јавно им се захвали што уопште некако и негде нашле разлози да га поканив у њино улегано друштванце. Исто како што измислувач на термин 'турбо фолк' се захвали на организатора на џез фестивал у мој град што "кој знае како" нашја разлози да га викне њега!

Кој е за нас поим? Кој може да ни е гуру? Идол, шогун, цар?!?

Тија батковци од туј мноооого јаку зграду се појавуев од време на време сас шок-ефекти. Како?
Они су ти како комшие-духови кои, за пакост, истресуев ѓубре преко ноќ у суседни дворови. Како неприметљиви смотани деца кои бушив гуме на авта пред зграду. Недруштвени, ич приметљиви, кретени кои пуштав сузавац у препуну дискотеку.

Еве, овој големото што га спремасва целу декаду (тој су десет године, ДЕСЕТ!) успеава да га издадев да биде полошо од било как'в темплејт за књигу од так'в калибар. Не, не ми е дошло до руке тој четиво. Дозна ги референце кои су користени.

С'га, колко и да сам против формално образовање, изодују га т'ј пут. И од дел на факултетизам се пишуев семинарски. Ја да пробам да промувам семинарску сас седам-осам фусноте од петпарачки извори, има да гу добију назад да гу доработу. Сас напомену да не има помалце од (да кажемо) четири проверени и одобрени књигетине у врску сас темуту на коју пишују.
Па, како друкчие!

Читам како Хрвати га спремале тамошањ голем проект. На руководиоца му кажале дека бија целидлака, дека превише инсистираја на прецизност, дека премного људи ангажираја, па "зашто не гу убрзаш работу" му викале. Он стојаја на свое: ако нема паре за работу, за сарадници, за што-и-да-е-а-е-битно-за-проекат - онда, све ќе се стави на паузу! До моменат к'д ќе има паре за да се продужи.
Па, како друкчие!

Тија толики проекти ја ги гледам како градење куќу. Што све не треба: земља, проверка на тло, добро дубоки и стабилни темељи, јаки железа, туле, бетон (и да не набројују даље материјали). Кој све не треба: архитект, градежан инжињер, ѕидар, тесар, преко електричара, до молера и паркетара. Него, него! Стабилна градба не може да се постави сас колци, јужиња и гумирано платно. Факинг шатор се ставља на едноноќан кампинг или ако сакаш циркус да изведуеш!

Ама, знаете ли која е бољка на стари лавови? Што се осеќав загрозени од млади силе. Кои су млади силе у ов'ј случај? Toj су онија кои своју реализацију гу гледав што подалеко од такви по-дифолт-најпаметни институцие. Онија кои респект га имав сас свакодневно зборење и делување, а не скриени под стаклено ѕвоно и умотани у аутистичку чауру.
Так'в стар лав, пред крдо е спреман на неразумни потези. Поведување на банални експедицие, стартување 'рчкаљке сас други крда, наредување марш накуде амбис.

У туј неразумност, не се сагледуе обемност на претходни достигнуќа. Јок, гледа се дека се наближуе енд-оф-дејс. И што се прави? Како да се заврши партија? Бива ли да биде без лабудову песму? Не бива.
Затој, ете гу избрзаност. Ете ги преплатени шкрабатори кои имале кнап-време да улупав много чланци. Лупале, па пролупале!
Какав шит-сторм е крајан производ, судејќи по извадци, оф, срамоте, леле!
Немало туја "да не брзамо, да биде како што приличи". Све ради оној "ја сам почнаја, има да гу дотерам работу до крај". Иии, хиии! Туј си, лепотане - кажи си јасно кој е најбитан у ов'ј вашар на суете!

... оладување ...

После првичну бељу (најголема моја замерка: апла вреѓање на интелегенцију на могуќи читачи на нечитљиво и бљутаво четиво), и реакцие од сви прозвани и небитни (у коју ли групу сам ја, а?), повише работе ми оставива утисак. Најважно ми беше што главан што стоеше позади делото, остана до крај без да мрдне. Пиедестал, иф ју ноу уот ај мин! Устоличен фор-ол-тајмс! Па, да - што он има да изгуби. Нема да признае дека овој е флека, кад ете га крај на убаву кариеру, заш да гу закашка. За човека (колко и да мислу дека гу е засраја работу) имам поштовање - остануе свој на свое! Без да окриви никога около њега, еј! Носи си га вруќ коштан, руке му лом, НЕ ТРЕПНУЕ. Неопростив дел у цело шашомонство е педерл'к и куртонизам на остали умешани странке. Како су тој јадни "прилагодуемо се на ситуацију" и "ќе преиспитамо како и што биднало" пачавре! Тој су онија на високи позицие. Тој су онија кои, по поставеност на работе, треба највише одлучност да покажев.

Кад да видиш, они ми ти биле дел од сви тија свињски црева, па се криев ед'н позади другога, и ги снемуе "по службену дужност", и после ја ќе им верују на балалајке дека ми смо ти солидан колектив.

Нека пробуев, у будуќе, да натеруев собрани да скандирав колко су тој меѓусобно уедињени, и нека не' очекуев од другу страну нас различни да им зададемо ед'н масиван напад.

Слики: Ерик Вајт