Шушљаци

Смејте се, само се ви смејте, испунуете ги очекивања на катодни мастер-оф-папетс, испунуете им ги и џебови, испунујте им ги и циљеви, само се церекајте, церекајте се, док брмчив субсонични звуци кои ве преобликуев, испод ниво на чујност не се слушнуе опадање на степени (куде ги има) на ај-кју сас сваку полифоничну секунду, цела бука која е само т’нка фарба врз на прашину на монотонију, кикотите се, кикотите, док да дојде ред кикотечки да ви се ситив и претходници и следбеници, док да видите у какви тој сендвичи се наваѓате, каква е тај гунгула у коју ве заглавива, бидите, само ви бидите шајни хепи (сас помоќ на апери, даунери, скримери, лафери), и гледајте куде бледнеев дневни светла и куде истечуе ноќна густина, гледајте ги стакла и хартие, пипните ги кршења и цепања, видите ги светлине кои не пробивав до ваш приватан микрокосмос, сјаеви кои имав стигнат од далеко, кои имав пројдено пут преко повредени галаксие, стоив ли, само ли стоив сви тија танкери сас обеќања дадени у године парчосани од црвени мравке (скакавци не можев да изедев толко), стоив, да, само стоив испод ваше тло септички јаме на поклонети трговие од шупље и празно, наредени су, наредени преубаво регали сас све, свашта и још по нешто, куп дрангулие кои не служив ама б’ш за ништо, прашајте се (за да не мора да ве прашав) дали имате одговор (кое беше прашање, прашање не смо сигурни кое беше), чујте ги, чујте кораци (идев и како пар, још бољи су како распар) на ранинг-шус и винтер-бутс, с`пнати и бутнати су онија сас кафени ЧИК-овке и ваздушноѓоновски корпорациски производи од тропски далеки истоци, глогови колци ќе послужив како безболни (СИЦ!) палице за смрскување на дракулчиња кои се поив од вашу срж, кокните им га дрво у суво ткиво, не дозволујте да се наСЕКИРАте, не се уЧУКујте, затој што има да ги изБЕРБАтите сви онија запоседнати места од вампиришта кои знаев дека су форев’-енд-ев’р (о, дали, дали, а), јаки су њини уќуткивачи, мукла-произведувачи побратимци сас ваши гласноговорници, што ќутите, бе, слепци, имате ли осети, само стоите жални, тужни дека сте `генг-бенг`-ирани од овога и онога, сас скрстени руке како пред слободан ударац, џабе ли ги млатисте онија вреќе, за коега моега ги редесте у вис онија творевине на ваши младалачки илузие (старци сте биднале, изела ве амбиција коју ви гу сервирале како вашу), абра-АБРА, стоите и постоите како робови за надницу, зачарани од трбухозборци, А Б Р А, ви сте одличан хрчак - супер храна за нечие туѓо перпетуум мобиле, ви сте нов бран, да, ама на мртво море, ви сте ми, а ја само ед'н од њима, и овој е една прилика к'д би замолија за безмилосност, моменат е ивицу на плакање, д`нови су мож д`нови, понавља ни се д`н на дабра, чирибу-чириба, абракадабра, смејте се, само се ви смејте, чаробњак гу тргна завесу и објасни ви ги трикови, ви се даље смеете на сенке на платно, давам ви ги жетони, еве ви га на заем буздоган, и џабе ви мотори, пошто ги уградуете у инвалидски количка (фрљите се у бунар, суновратите се у неповрат), параплегичари сте биднале, фатени у главу и сас грч на фацу како кез, кезите се, о, само се ви кезите, и нејќу ни едно нешто од вас, затој што само ќе си ги добију три нешта кои ми ги требаше одамна, кои више ништо не ми значив, и гледам како се тој трбухозборац сјаи над вас, како фрштив деградирачки ватромати над ваши преценети (а безвредни) суете, те ме мене, како дух сам тамо, ја добивам две, и, не - не ги добивам од вас, и одма после тој - три су ми дадени, глејте: [...]

Слика: Сам Каприлов