Резултати од првиот дел на конкурсот за куси-куси раскази

Cestitki do pobednicite i do site spomenati kako otskoknuvaci od prosecnoto.

Честитки,и продолжете со пишување,за конкурсов,за награди(или не)а најповеќе-за себеси!

"Pozdravi i cestitki" do site sto zedovme nagradi, do site sto ne pofalija, do site sto ne ne spomnaa, vazno e deka ucestuvame znaci pisuvame znaci postoime. Vidovme kako glasase zirito, ubav izbor, malku imam vpecatok deka se preferira eden vkus- fantasticnata linija, nasprema "noviot realizam", zasto dva od trite se takvi, ama ne velam ne, moze sum greska, moze e cista slucajnost. A sega bi bilo dobro da go slusneme i glasot na publikata.  Pocnuvam jas, normalno izzemajki se sebesi):  Moite tri glasa odat za: prvo mesto za  "Tenis" ili "Prokletiot jas raskazuvac" na Goko Busaviot, vtoro mesto za "Zivot bez greska" ili "Covecka skolka" na Andrijana Andova i treto mesto (ovojpat tuka sme zo zirito) za "Emancipaternalizam" od Propagandimitar. Bravo za site! Bravo za konkursot!

Им честитам на сите горенаведени , наградени и пофалени и наградени од страна на комисијата.
Од разбирливо оправдани прични, сите раскази ги исчитав по завршувањето на конкурсот и ме радува фактот што барем три од мојот избор се најдоа на листата на пофалени.
Им Благодарам на оние кои во коменатри за  куси-кусите раскази од Ц.Р.Колева ги ставиле во позитивна конотација, исто Благодарам и на оние кои не ги ставиле :)
Понекогаш пишувањето има смисла, понекогаш нема, зашто се прашувам дали тоа светот може да го смени на подобро. Поради тоа запрашување продложуваме.
Поздрав и ајде малку да лебдиме!

Vo ramikite na gore spomenatoto lebdenje da si kazam deka moi favoriti bea Davor Stojanovski, Gjoko Bushaviot i Ivan Shopov so celokupniot im niven opus. No, se slozuvam i so gore navedenata selekcija bidejki smetam deka go pokazuva najdobroto od prisignatite trudovi.
Pozz

Им честитам на сите што учествуваа во првиот дел на конкурсов. Им честитам на наградените и пофалените меѓу кои се најде и моето име. На редакцијата `и благодарам за признанието и за едно ново чувство дека и денес може да се доживее задоволството да се учествува во КОНКУРС потпирајќи се само врз нешто што претставува сопствена сатисфакција: љубовта кон пишаниот збор!!Или поточно,  како таа љубов да се преточи во сопствен збор и да допре до Другиот! Умешноста за изразување на љубовта е само прашање за начинот на канализирање на фреквенцијата на која вибрира внатрешноста на авторот или на читателот. Првиот испраќа на свој начин обликуван дел од својот внатрешен свет, а читателот го вклопува или не тој исечок во сопствениот свет. Во светот на зборовите секој може да си најде сопствено катче. Пишувајте и верувајте, зашто ова е навистина еден од денес ретките ВИСТИНСКИ КОНКУРСИ!

Честитки до сите! Мислам дека денес уметноста скршнува по патот на политиката, што сосема не е во ред. Уметност не може да биде расказ политички настроен, за тоа постојат колумни и репортажи наменети за пропагирање. Овој конкурс треба да биде наменет за бирање на расказ напишан со емоции, а не под влијание на политиката и сегашната состојба во државата. Реалноста сите ја знаеме и нека си остане таму за во весниците и вестите, а не за места наменети за уметници.

Имав многу фаворити од кои никој не доби ништо, ниту го пофалија, а оние едноставните кои може секој да ги напише набрзинка, добија награда.. Расказ ли е тоа таму од само две реченици(„осаменост“)? Мислам, немам ништо против сите пишувачи тука, луѓето е потребно да се изразуваат во сите бои, но кога се извлекува антологија од тоа, треба да е навистина полно со импресии и за почит. Освен тоа, за второво место ви е навистина најбизарна одлуката. Политичко изразување на автор, не е расказ, туку е колумна, не знам дали комисијата воопшто има познавање од уметничка литература, и која е всушност комисијата?
 
Навистина, дали нешто не е во ред со мојот вкус или комисијата е некој рандом автомат, ќе остане да виси како извесно прашање.. А јас во меѓувреме ќе останам сигурен дека ова ми е прво (навистина прво) учество во некој конкурс и воедно последно.
 
Поздрав до сите и честитки за наградите. Радоста за заработена награда вреди многу повеќе од двете книги од темплум, секоја чест за иницијативата.

Od odredeni komentari (kako onoj na Kraljevski) se gleda deka nekoi lugje nemaat poim sto e knizevnosta, i sto se moze da bide taa... Da se kaze za raskazot na Propagandimitar deka e samo politicki (iako zasega del od taa oblast) e vrv na nepismenosta i amaterizmot. Podobro i da ne ucestuvaat polupismeni lugje na eden konkurs koj, barem mene, mi pruzi uzivanje kako na vistinski citatel. Verojatno nesto ne e v red so tvojot vkus, momce (ili devojce, seedno)!

Види Дијамант ако некој мисли различно и критикува некој наведен текст тоа не подразбира веднаш да се вклучуваат лични навреди против оној што коментира (тоа е оправдано за некултурните или некои што читаат насилна твитер литература). Ти си дијамант-најсовршениот алотроп на јагленот, жените те сакаат мажите исто-заради жените, не наликувај на графит поѓаволите!Поим е исказ за содржината на нешто. Секој може да го научи тој исказ, но ретко кој може да ја живее таа содржина бидејќи литературата го досовршува светот-не го растура истото е и за личноста. Ако имаш нешто против неговото против-со аргумент, не со навреда Дијамант.

Уметноста не може да скршне кон политиката. Барем не во онаа директна памфлетистичка форма. Во оној момент кога ќе се обиде да го стори тоа - со намера, или не - престанува да постои како таква.  :)
 
Она на што го гледаме тука делува сосема природно ако земеме во предвид дека станува збор за строго политчки медиум со идеја и умисла да ја дроби младата интелектуала и во најмала мера да создаде а(нти)патија и конфузија - кон власта и пред се’ кон себеси. 
 
Жал ми е за сето ова, но од овие избрани дваесетмина нема повеќе од неколкумина млади писатели кои (ќе) вредат нешто - сега или некогаш.
 
Пропагандимитар не е меѓу тие неколкумина. Дури ме фаќа и жал што го лажат „малиот“ дека „Еманципатернализам“ навистина нешто значи во светот на неколумнистичката литература. Всушност не знам ни дали постои Пропагандимитар или станува збор за некоја експериментална опција на GoogleWrit - избери тема, притисни копче и имаш расказ/песна.
 
„Еманципатернализам“ е гола математика, не е уметност. Не се’ што е навидум ново (а не е) е добро. Напротив! Најверојатно и интересот за неговата колумна некој ќе го протолкува како доказ за навидум невосприемена уметничка вредност и моќ на провокација, но за тоа можеби некогаш подоцна.  :)

Ne, raskazot na Propagandimitar ne e glavno politicki, tuku e ironicen kon celava stvarnost. Spored mene, Kraljevski ne go razbral onoj B. od pogore koj verojatno mislel na prvonagradeniot Luge i Demoni (koj moze, no i ne mora politicki da se procita- kako skriena aluzija moze, no toa e ostaveno na citatelot da napravi izbor dali ke go cita kako fantasticen ili politicki) ili na raskazot Miris koj ne samo sto e politicki tuku e i poln so omraza i ponizuvanje (portokalovite maicki mirisaat na gumno). Ne deka mi smeta, naprotiv, kako i sekoe generaliziranje smesno mi e; a i golem del vrvni knizevni dela bile i toa kako "politicki" za svoe vreme, i emocijata predizvikana od politickite nastani e covecka emocija i kako takva moze da bide predmet na knizevnosta, samo da ne velime deka ne e i otvoreno, sto bi se reklo - apla politicki.  Kako i da e, Kraljevski ne se otkazuvaj od konkursot zaradi eden, dva politicki oboeni raskazi, nitu zaradi toa sto kriteriumite bile ne bile povisoki, ke mi nedostigaat mene, a veruvam i na mnogu drugi tvoite raskazi. Pozdrav do site!

Анонимен, јасно кажав дека зборувам за второнаградениот. Меѓудругото, Кољо излезе малку од учтива контрола и се извинувам ако го предизвикав тоа, сакав да воочам разлика меѓу расказ и колумна: точно дека постојат раскази со политички делови, но тие делови се цврсто сврзани за дејството кое е исклучиво меѓу ликовите, а не да биде изразен како став од ораторство на авторот. И што е најважно, вметнатата политичка слика не смее да биде реална т.е. вистнските настани кои ни се случуваат оти тоа е заземање политички став (кој води до комерцијална позадна) што е поблиску до поимот колумна отколку до уметнички расказ.
 
Секоја чест за интересната игра со зборови, но сепак, баравме расказ, или барем така мислев. Туку да не го форсираме политичкиов, имаше и преубави фасцинантни раскази кои заслужуваа да бидат спомнати или наградени, но не биднаа. Туку биднаа токму оние, да речам „останатите“. Знам колку е тешко да се напише расказ и колку непреспиени ноќи се вложуваат во силните реченици што сврзуваат скинато парче од животот на авторот и затоа не би сакал да зборувам против пишувачите, но окно.мк навистина заслужува огромна брука за комисијата и воопшто организаторите.
 
И меѓутретото, се извинувам ако повредив некој со тоа што си дадов за право негативно да го критикувам конкурсов, но ако секој кој ќе направи сајт и купи десетина книги од темплум, ќе има право на нашата доверба како достоен организатор на конкурс за раскази, тогаш навистна сме бедни. Благодарам, ама не ми се плива повеќе во оваа кал. Кој сака да чита еве му адреса: http://kralj.blog.mk/    Поздрав.

Неполитичката уметност е кич. Украс. Декорација. Гола површина. Ескапизам. Ради тоа владетелите сакаат да го хранат народот со будалеста уметност, чии застапници (во оваа мала и корисна полемика) се Б. (он повлече нога), Дверски и Краљевски.
Да повторам: најдобрата уметност е мошне мошне политизирана (се разбира, не на прва топка), зашто продира во најдлабоките општествени слоеви (каде што и политиката сака да продира, но со други средства).
Земете го, на пример, Блаже Конески. Олицетворение на Македонија. Како да кажете дека Конески е аполитичен кога тој практично е еманација на македонизмот, и во духовна, креативна смисла, но и во институционална смисла, како создавач на јазикот, институциите итн. Најголемите југословенски писатели, Андриќ и Крлежа, се аполитични?! Или Киш?! Нема западен дипломат кој нешто работел на Балканот без да го прочита Андриќ.
Деца, ВМРО се идиоти. ВМРО и архи сељакот пастир ви наметнуваат слика (додуше, огромен дел од неписмениот народ стварно го мисли тоа) дека творештвото служи за украс. Уметноста служи да се постави на плоштад, над телевизор (венецијанска гондола, скулптурче на Моцарт), уметноста служи да ја освести нацијата итн. Грешка! Уметноста растура! Најгенијалната уметност е најсубверзивната уметност! (Данте, Сервантес, РАбле... - темелите на западната современа книжевност, сите се растурачи!) Субверзивна е таа уметност зашто создава нови форми и нови парадигми! А се разбира дека тоа е политички гест од највисок ред!
Ради тоа јадните литературни забавачиња, Дверски и Краљевски, не само што не можат да го разберат расказот на Пропагандимитар, туку тотално залутале во литературата. Тоа што 90% од официјалната мк литература исто така е залутана (да биде „убава“, да „украсува“ и создава „добри чувства“) можеби некому може да биде утеха... Мене не.
А „Окно“ е сјајно, се разбира, зашто е тешко малцинство (ама одговорно, креативно и пркосно!) во една разјебана земја.

Според моето скромно мислење, зашто сепак јас не сум образован критичар ниту сум завршил книжевност (мојата магистратура е нешто сосем трето), но сум голем љубител на пишаниот збор. Низ годините и по мн прочитани книги, критики, раскази..теории и тн. сметам дека изградив каков таков став и ми се изоштри вкусот.
Лично , не ми се допаднаа ни еден од трите наградени разкази (особено ме поразува сличноста меѓу 1 и 3-от ) милам барем можеше да биде пошаренолико,  да се вклучат  различни правци.. Споерд изборот испаѓа ШТО ПОЗАБЕГАНО ТОА ПОДОБРО...милам не дека не ја ценам фантастиката по теркот на Мајсторот и Маргарита но, но само истоста нема шмек, на двапати  цитирам МРАШНА; ФАНТАСТИЧНА АТМОСФЕРА значи колку по мрак тоа покул а ?
За вториот расказ, кој ми беше интересен, нема што да кажувам политички или не си беше интересен иако го подржувам Краљевски дека не е баш расказ но ..вие самите рековте што треба да содржи еден краток расказ.Воиж овој нема ништо од она на што вие како уредници, (бирачи ) инсистиравте.
Специјално наградените беа подобри од првите(некои од нив ). Некои пак ШТО ПОЗАБЕГАНО ПОДОБРО..ми се косеа со се што очекував од еден расказ.Имав неколку фаворити, не влегоа во изборот освен еден.Бев зачуден но тоа ти е..Честитам на сите засклужени и (НЕЗАСЛУЖЕНИ) награди.

Гелевски (Петар Панк), просјачењето те има растурено начисто.
 
Што се однесува до забелешките од погоре: истите беа насочени кон формата, не (а)политичните идеи и ставови на „малиот“, кои во суштина се битен дел од сржта на било кој писател, неговите дела, на било кој човек.
 
Но, поттикнат од височините на твоите нечовечки успеси и заслуги за уметничката мелодрама и убавините на светот во кој живееме и ве игнорираме, сепак ти реши се, дојди, намини и поучи не малку за доблестите и шармот на вистинската литература и блудничките гревови на локалната (кич) квазиполитика. Те молам. А, потоа ќе им заѕвеѕкаме и на Геровски, Латас и Ѓорчев (на пример) и ќе грабнеме да се фаќаме во бубуљичави ора на сирова екстаза и троа експертска јадеж, за да трчкараме до селово низ полиња од див занес, клањајќи му се на бога за услишените деноноќни молитви, со очи полни еуфорија, стравопочит и поплавени ветришта од надеж, со кои - кој знае, можеби! – еден матен, растурачки ден и ние конечно ќе доживееме да станеме дел од историскиот адудиториум на поетските читања на нивните книжевно-естетски велелепности.
 
Господи, па ти стварно се трипаш – и, демек опитно и ноншалантно, (во обид) џентлменски ја дриблаш шизоидната машина која те изроди - дека пораката на „Еманципатернализам“ е луцидно перфидна и недофатлива за смртниците надвор од кругот на ултравозвишената каста на интелектуални архангели, од кои еден добар дел се во самобендисаниот елитен карневал на Милчин?  Зарем треба нешто да ти се порече часови после ваквото бладање од кое ѕидовите и кучињата скитници умираат во незграпен кикот, а олуја од паднати богови се обидува за момент да ја долови пристојноста на реата која некогаш пред тебе беше? Зарем е нужно пародирање на ваквите врвни умови и на нивните плитки демагошки ѕидови од безначајност, грозоморна желба за надреденост и пркост, и таговни сеништа на столбови од пука омраза, бол, резил и јад?
 
Нека, можеби некогаш во (не)догледна иднина– кај мене, кај тебе, пред некое поново огледало - и за Дантета ќе ни се изнаприкажеш на тенане, а во однос на долгите години критичарење и итрите паралели влечени помеѓу колумната на Пропагандимитар и генијалните, бескомпромисни (сепак „убави“, „украсени“, „кои создаваат добри чувства“ – што и да значи последново) рафали на Дантета, сега, само кусо и сочувствително би те запрашал:
 
Арен ли си и од кога поточно не?
 
Инаку, апсолутно си во право со кутриот цинизам - кој, патем, совршено ти доликува - дека сме книжевни фетуси од најнизок ред, и, богами, егзотичниот танчер во мене ми делува прилично во ред со тој очигледен факт. Башка, токму за тоа сме и тука, нели? Да ни помогнете малку во спектарот на насоки и можниот иден развој без да почнат да фрчат средни прсти на сите сите страни, а ти по обичај да ги мечтаеш само за себе. Нејсе, очигледно ништо ни од тоа. :)
 
И? Што друго, тоа е. Еве, дури ни за крај човек нема за (со) што да ти замери, кога болната вистина дека неговиот прв „расказ“ на конкурсов е еклектично политички, а тој самиот - одвратно, смрдливо, недоквакано пацовиште од канализацијата на подземниот штаб на пастирот на твојот просветлувачки, револуционерен кошмар, тебе веќе во целост ти е позната.
 
Знам, знам, мориња еони пред к’сметот да ни се родиш. :)

Објавете книги со вашите раскази и да видиме колку примероци ќе продадете (без да се бројат сите тие што ќе ги поделите по роднини и пријатели и дечковци и девојки), па тогаш ќе зборуваме за тоа колку е квалитетна вашата „книжевност“. Ви ги читав расказите и беа исклучително досадни, и понекогаш не успевав ни да ги довршам. А секоја приказна што ќе те натера да се откажеш некаде на половина - не ја бива. Толку.

Што се однесува до конкурсот, добро е што воопшто постои таков. Да ве видам во блиска иднина дали ќе успеете да се најдете на некоја антологија што ќе ја подготвува Друштвото на диносаурусите (писателите) на Македонија, каде местата се резервирани и откако многумина од нив ќе изумрат.

Секогаш ќе има незадоволни, ама тоа е поентата на еден конкурс - да ги издвои подобрите од не толку добрите. Или со други зборови: оние поинтересните за читање.

поздраф до свите!!!

Дверски, ти си оној што вулгарно го политизира конкурсот, и тоа од најнизок можен мотив: зашто не бил меѓу издвоен меѓу најдобрите раскажувачи.
Со Ѓорѓи не се согласувам дека критериумот на вредноста се содржи во бројот на продадените примероци; историјата на книжевноста покажува нешто сосема обратно: најдобрите често почнувале да се продаваат дури по смртта. Исто така, и покрај фактот дека повеќето раскази се дилетантски, има пристоен дел раскази кои имаат некакво ниво; тоа го покажува и изборов на најдобрите.
Се вклучив во малава размена на мислења зашто темата уметност-политика е фасцинантна и возбудлива. Постојат времиња кога стоењето на страна (за време на нацизмот, да речеме) било страшен (и естетски, меѓу другото) гаф. Уметноста се создава во светот, иако таа на некои необични начини се обидува да биде надвор од секојдневната мелница на светот. Дури и најавангардната уметност, онаа која се обидува да биде сосема надвор од постојните правила и форми, често многу повеќе зборува за светот (за закостеноста и несоодветноста на неговите форми) од некаква традиционална уметност на која времето и’ одѕвонило.
Што се однесува до принципите на наградувањето и критериумите на тие што избирале: се разбира дека треба да ги издвојат храбрите, експерименталните, оние што се обидуваат да понудат нови форми (за светот:). Покрај експерименталноста (неконвенционалноста), како критериум, стојат кохерентноста на расказот, имагинативноста, стилот (писменоста, јазичните фигури), темите што ги опфаќа, драмската структура (ликовите) итн. Мој впечаток е дека пристигнатите раскази се оценети мошне балансирано и фер и дека навистина се издвоени најкреативните.

Мислам дека Дверски не учествуваше на конкурсов, но го има по коментарите на Окно. Негов мотив не е литературата туку агитацијата за власта и за ВМРО. Патем, дечкото е скоро скроз неписмен, тешко човек може да ги разбере бесните бладања од коментарот. Еве пример, нема граматика, нема след, нема ништо, само сиктање и урлање:
„Еве, дури ни за крај човек нема за (со) што да ти замери, кога болната вистина дека неговиот прв „расказ“ на конкурсов е еклектично политички, а тој самиот - одвратно, смрдливо, недоквакано пацовиште од канализацијата на подземниот штаб на пастирот на твојот просветлувачки, револуционерен кошмар, тебе веќе во целост ти е позната.“
Што се однесува до темата уметност-политика: најголемиот писател на сите времиња, Шекспир, е еминентно политички и веројатно е и меѓу најголемите политички мислители во историјата.

„Неполитичката уметност е кич. Украс. Декорација. Гола површина. Ескапизам.“ - Петар Панк
Многу, многу неточно. Неточно до коска.

Што е расказ? Расказ е епска форма на наративна проза, фикција која е карактеристична по малиот број на зборови.
Петар Панк, Сервантес пишувал фикција и неговото најзначајно дело "Дон Кихот" било со цел да го разбуди народот. Данте уште од млад бил во "Гвелфите", и сосема оправдано е да пишува литература од своја област иако негово позначајно дело е токму од аспект на љубовта посветено на неговата Беатриче "Нов живот". Боженствена комедија станала позната дури отпосле, кога сите започнале да се интересираат за состојбата во минатото. А кога сме кај најголемите уметници: Шекспир(на кого му се возхитувале руските писатели, кога го виделе неговиот слободен стил на пишување и изразување на емоции), Молиер, Корнеј..(нивните драми биле за љубовта, омразата, интригата, човечкиот егоизам и сл. Петрарка не се прославил со политички туку љубовни песни и сонати. Кога сме кај политичките дела не ги потценувам туку напротив, тие се мошне значајни, но не за конформација туку за осознавање и освестување.
Ке се навратам пак кај расказите, кога веќе стилот е слободен и секој може да пишува како сака, тогаш и изборот мора да биде спроведен на ист начин. Односно од секој стил да се одбере најдоброто, а не првите две места да бидат токму политички раскази.

Edno ne mi e jasno - kade vidovte politika vo prvonagradeniot raskaz? Koga go citav, voopsto ne go povrzuvav so dnevnopoliticki temi, zasto raskazot e edno odlicno umetnicko delo koe predizvikuva uzivanje (a na krajot na kraistata, toa e i celta, megju drugoto, na umetnosta). Sto ste se fatile za taa politika? Propagandimitar (koj ima objaveno i kniga) e dobar avtor, i ako nisto drugo, vtoroto mesto go zasluzi zaradi igrata so zborovi koja dava eden dobar, hirurski presek na nasava realnost. Imase i drugi dobri raskazi koi ne bea pofaleni ni nagradeni, ama ne e krajot na svetot. Dobriot avtor ke prodolzi da pisuva, a losiot ke mrci i ke kuka deka nemalo pravda na ovoj svet.

Се согласувам со твојот дополнителен коментар, Б. Но, повторувам, уметноста во која ја нема нашата стварност - е сомнителна уметност. Тоа, се разбира, не значи дека треба да пишуваме раскази во кои се појавуваат Грујо, Бранко, Фондот за здравство или несреќните земјоделци; но значи дека и (призракот на) нивната вистина некако треба да биде инкорпориран/а во добрата уметност.
Ако ескапизмот („кулите од слонова коска“), значи, е првиот голем „грев“ на уметноста, на другиот крај стои втората голема опасност: илустративноста, декоративноста, таканаречениот „плакатизам“ (во ликовните уметности). Значи, меѓу тие две сечила, да не се игнорира стварноста, но и да да не се „слика“ дословно (тоа е работа за новинарството) - се создава вредната уметност.

Кољо ако го прочиташ уште еднаш расказот Демони и луѓе ке сфатиш дека и тука е вмешана политиката.
П.П се согласувам дека треба да се најде средина помеѓу реализмот и фикцијата. Но секогаш ке постои само едното или пак само другото. Што значи дека, како што реков претходно потребно е да се извлече најдоброто и од двете за да се направи токму таа вредна уметност.

 А наградените автори да имаа така по некој камен меѓу нозете, па да се потпишеа со своето име и презиме? For the sake of the argument, чисто онака нели?
 
Толку ли е тешко бе, „писатели“? 

Абе нели конкурсов е анонимен а сите се знаете меѓу себе..

Не ми е јасно,како е можно вие организаторите самите да коментирате на наши коментари и забелешки,и тоа доста остро и самоуверено,затворени за зекакви негативни критики!Кога веќе не можеме никако да влијаеме врз вашите одлуки за наградените текстови,оставетене барем тука,на раат да коментираме и дебатираме,кадешто вас не ви е местото.Вие сте од другата страна и не сте објективно,така да вашите коментари за нас читателите се апсолутно ирелевантни.Така да,отстапете....

Морам да прокоментирам во врска со коментарот на Душан. Пратив расказ и го пратив под псевдоним. Тоа беше мој прв расказ за кој сум собрала храброст да го покажам некому. Анонимноста ми влеа храброст. Сакав да знам дали ме бива барем малку. А со оглед на тоа какви сè коментари паѓаат на сајтов страв да му е на човека да си го пише името. Расказот ми беше пофален и тоа ми влеа самодоверба да продолжам да пишувам. И што би сменило тука моето име, т.е. моите „камења“?

А бе Македонче пусто да остане...ни во добро ни во лошо да не сака на комшијата козата да му е жива...
Важно е дека нешто се случува, се пишува, се објавува, луѓето читаат...Вашето его немора да куца по вашата тастатура. Дајте му малце оддишка.

Луѓе, во ниеден од расказите обвинети за „политизирање“ нема дневна политика. Авторите биле доволно паметни и вешти да не запаѓаат во дневнополитичко банализирање на книжевноста.
Во „Демони и луѓе“ нема никаква конкретизација на време и простор, нема тривијални податоци од македонското секојдневие, нема застапување на партиски став и сл. Атмосферата во расказот ми се допаѓа. Текстот е воопштен/универзализиран до тој степен што може да „пасува“ на општествената стварност во било која земја. На крајот на краиштата, расказот воопшто не мора да се чита како расказ со политичко значење. Тоа е една од неговите подобри страни: слоевит е и нуди повеќе начини на читање.
За разлика од Николина, Пропагандимитар во „Еманципатернализам“ прави директни алузии на некои општи места во македонската политичка стварност, конкретно споменува ЕУ/НАТО моменти, ама истовремено прави сецирање на нашата реалност на ептен креативен начин. Море, заслужува посебна награда само за лексика! :) Не се работи за обично портретирање на реалноста, туку за портретирање на реалноста низ книжевна ИГРА! Ова му доаѓа нешто како „соочување со грдата страна на сегашноста“. Да не го тупам многу, за крај би кажал: Пропагандимитар напишал книжевен D’n’B :)
Поздрав до сите учесници (наградени ем ненаградени) и сите што ме читаат :)

Браво за последниот коментар!

 Мислев за коментарот на Јас. Иван ме превари :)

 Зошто никој не коментира за останатите раскази? Еве на пример третото место, за кое се надевам дека не најдовте ништо политичко.  Повеќето од коментарите се полни со навреди, човек да не посака да испрати нешто. Во ред е да се даде свое мислење, но тоа да не е навредливо. Имав професор која бараше од нас при критикување на час на нечиј расказ, да се даде прво позитивна, а потоа негативна критика. Верувајте, во секој расказ постои некоја смисла. Дури и од две реченици (за коментарот на Краљевски). 

 Еве Дверски ти биди тој некој. Да прочитаме и од тебе некој пофален збор :)

Тооо, Цецо! :)
 
Абе, џабе везете. Џабе мешате и награди, и партии, и кози и триста други тракатаници. Може да земете и да мењате тези до сабајле, ама без естетика и страст немате уметност. Без перцепција и претстава немате живот. Поимот сам по себе е нешто сосема друго, а брилијантната игра со зборови ни од далеку не е доволна тој факт да го смени, недостатоците да ги компензира, да ги дополни, да ги создаде од ништо - од воздух, од ветер и од магла. И  тука нема ништо лошо. Имате мноштва на политички трудови во триста други категории.
 
Што не значи дека не смее да има политика во уметничката литература? Кој алудираше на такво нешто?
 
Како ништо друго на светов мразам да морам да категоризирам, да делам, да кидам, да парам и да крпам во групи, дефиниции и зандани од било кој друг вид, но доколку текстот е технички до таа мера да ми буди чувство на примени сигнали од еднонасочна комуникација со комплетно дехуманизирана единка, алиенирана и само по инерција функционална и не(сосема)индифирентна, тогаш уметноста е во што: во ставот, во освестеноста, во техничката игра со зборови? Во привидната слобода и волја да се креира жесток, но безобразно наметнат и провиден реторички памфлет?  Во што?
 
Кој има нешто против било кој друг текст? Не ми се допаѓаат 80% од оние на конкурсот, но во тие 80% убедливо влагаат и моите глупости, а не само твоите, нејзините, неговите, нивните, вашите... Или сеа што, смеам да бидам сурово отворен кон самиот себеси, но морам да ве тинтрам вас другите? Било кој друг? Па вие дали сте нормални?  :)
 
И  дај да не се забаваме више: „Еманципатернализам“ е колумна. Никогаш нема да стане нешто друго. Точка. Пропагандимитар од друга страна ниту го знам ниту го познавам, но би сакал да прочитам уште некое негово дело. Било кое негово дело. Ако е пак истата финта (позади која има бришан простор), ќе најдам нешто друго за читање и завршена работа.
 
Никому ништо.

Дверски од кај знаеш како се викам? 

 Или треба да пишам, Александар од кај знаеш како се викам?

 Зошто сум сумњив? :)