„Од нас, држава не бива!“

Пред точно две години, неколку месеци пред парламентарните избори, закажани за декември 2016, по електронската проверка на Избирачкиот список, веднаш он-лајн реагирав, па телефонски се жалев во Државната изборна комисија, па молев, пекав и лелекав преку civilmedia.mk, некој од надлежните да ми помогне и да ги избрка од мојот стан и од Избирачкиот список, двајцата „фантоми“, кои според МВР и ѓурултијата што наместо список на граѓани со право на глас, ни ја сервира(ше) ДИК, си живеат со мене. Со години… Наместо да регираат, по ептен фантомските вкрстени и „теренски проверки“, дури и мене ме турнаа во „спорните“, па потоа испадна дека, сепак, сум исправен… Конфузија на куб…

И затоа, најискрено, кога на гласањето 2016-тата, ѕирнав дека барем едниот од натрапниците го нема на списокот, позитивно се шокирав. И поверував дека има шанси… И Македонија некогаш, да стане држава. Ајде, можеби не асли сериозна, ама држава со повеќето нишани… Само, кусо траеше радоста. До актуелниов јавен увид во Избирачкиот список… Повторно, двајцата „фантоми“, си живеат во мојот стан, број 1, навистина едниот од нив е заведен во некаков стан со број 001… Да не е налудничаво, би било ептен смешно.

Државната изборна комисија тврди дека за Избирачкиот список е надлежно Министерството за внатрешни работи и ги упатува граѓаните, самите да докажуваат со имотни листови дека се сопственици на своите домови и дека „фантомите“ не смеат да бидат во списокот, како и да пријавуваат во полиција?! На новинарско прашање, од ДИК добив одговор дека податоците во списокот се од МВР, и дека спорните лица не би можеле да бидат таму, ако не поседуваат валиден документ од токму тоа живеалиште, издаден од МВР. Во превод, некој од МВР на двајцата мои „фантоми“ им издал валиден документ дека живеат кај мене?! Луд, збунет, онаден…

По препораката од ДИК, утрово бев во полициската станица во моето маало. Полицајката на шалтерот, најљубезно ме сослуша и веднаш ме прешалта на постариот колега полицаец, кој уште пољубезно ме сослуша, иако ми се чинеше, дека непара ме разбира што зборувам… И тој ме прешалта – кај инспекторот кој беше на состанок, за на крајот, еден помлад униформиран полицаец, најљубезно да ме сослуша и да ми каже дека не можам во полициска станица да пријавувам виртуелни натрапници во мојот стан и дека треба да одам во ДИК. Откако, му повторив дека ДИК веќе ме упатила во полиција, и дека не е баш ОК, нели, ДИК и МВР да си играат „одбијанка“ со граѓаните, ни кривиот ни должен припадник на органот, ме упати во објектот на МТВ. Не знаеше кај кого точно, но таму „во управа, во службите на МВР“ да прашам кој е надлежен, некој кому треба да му го пријавам случајот, за потоа, тие демек, надлежните, да имаат увид дека моите „фантоми“ се спорни, ако случајно, дојдат пак да си вадат лични карти или пасоши на мојата адреса! На обидот да му објаснам дека сето тоа веќе сум го направил, пред две години, дека „фантомите“ биле избришани, па пак вратени на списокот (што значи, ако ДИК е во право за нивните, валидни нели, документи, дека некој во МВР во последниве две години им издал фалсификат документи на моја адреса!?) , полицаецот само ги крена рамениците…

Јас се прекрстив, на чудење на стражарот со автомат на паркингот, и заминав. Во посреќна иднина…

Едниот „цимер“ го познавам, од него го купив станот, и тој веќе 14-15 години живее во прекуокеанска земја. Другиот, поим немам кој е, ама сигурно во мојот стан не живеел барем од почетокот на независноста на Македонија… Е, ама според папазјанијата што ја создаваат ДИК& МВР, јас сум тој што треба нешто да докажува, додека тие чекаат од Бога росица, а „фантомите“ (лично или некој во нивно име) ќе имаат можност да гласаат и на претстојниот референдум… А за да се спречи криминалот, јас треба да се акам до Статистика, до Управата за водење на матични книги, до Канада…?

Е, за лудницата не е виновно, ни пустото… (турско, српско, бугарско, југословенско, демек, комунистичко…) , туку, неспособноста, неграмотноста и немањето желба да се воведе ред во тоталниот хаос во Македонија. Оти, во матното полесно се лови… Традиционално.

Кон крајот на осумдесеттите години од минатиот век, со почетоците на крајот на Југославија и будењето на националниот занес во Македонија, полека исчезнуваа и последните, налудничави комшиски „историчари“ или „аналитичари“ кои го оспоруваа националниот идентитет на Македонците, но и понатаму бројни беа скептичните граѓани во тогашната СР Македонија, кои, пред секој поголем предизвик и по секоја поголема грешка (какви, во времето на премрежијата, имаше колку ти душа сака), веднаш песимистично креваа раце, тврдејќи дека „од нас, држава не бива!“… Тогаш, и меѓу новинарите кои беа похрабри од политичарите, имаше резервирани во поглед на иднината, а камоли, меѓу набрзина пресоблечените народоусреќители.

Тие, сомневајќи се и во сопствениот народ, смислија Итерпејовско референдумско прашање за сите да бидат задоволни, па Македонија некако, „турни ме да кинисам“, и покрај скептиците, стана независна, самостојна и суверена. И веќе 27 години, дома си живурка – по балкански, а надвор, од петни жили се труди и мака мачи да ги убеди и ЕУ и НАТО, дека ќе напредува, дека ќе се подоправи, дека ќе заслужи да стане нивна членка… Оф, оф, од ова дереџе, какви евроатлантски интеграции, какви бакрачи…

Држава во која деценија ипол не може да се постигне политички договор за да се спроведе статистичка операција за пребројување на граѓаните, па во Избирачкиот список, според неофицијални проценки има сто(тици) илјади луѓе повеќе, отколку што во моментов е вкупниот број жители, демек, со акламација, сака да стане дел од современиот свет?! Па, идната Северна Македонија во моментов е „Дивиот Запад“ на Југоисточна Европа! Привремено се раатисавме од криминалната организација што цела деценија ја тормозеше Македонија, но ако актуелнава власт, не престане со недугавите ПР идиотизми на ФБ/Твитер бадаваџиите („како баба знае, така бае“), и, и покрај силните опструкции од заостанатите арамиски инсталации во сите сфери на живеачката, конечно, не покаже на дело – дека има желба и посветеност, и пред сé, знаење, од корен да го реформира паланечкиот менталитет, за да нé поттурне троа напред од батаков, колку и застрашувачки да звучи, може Фамилијата и да се врати… Зашто, сé уште, во привидниов мир ја чекаме правдата за која табанавме по улиците, и сé уште сакаме да не огрее вистинското македонско шаренило, наместо сивата замена на една со друга партиска боја…

Закржлавените институции белки нема да останат ветерници на кои ќе јуришаат идеалистите, додека државава забрзано се оддалечува од цивилизираниот дел на Европа…

Слики: Небојша Гелевски

Извор: Цивилмедиа